با سلام خدمت همه دوستان عزیز

ورود علیرضای اطلاقی را به دنیای مجاز همه دوستان تبریک میگویم

و آرزوی سربلندی را برایشان خواستارم

ارادتمند شما : سیاه وش

از سریالی (رجوع شود به بنز سیاه)

مریم ترابی...

و اون به قول خودش مریم ترابی بود

خدای خوشگلی و اند چشم آبی بود

و چشم من که به ساقی برهنه زل زده بود

همیشه عاشق این سبک بد حجابی بود

زنی که قسمت پر شیب پیکرش از دور

شبیه میوه ی خوش باسن گلابی بود-

درست در بغل من نشست تو ماشین

و من که سبک غزل بازی ام شتابی بود

به قدر یک دختر بچه جا بهش دادم

و اون که ماشاالله یک زن حسابی بود

به زور و ضرب خودش را کنار من جا داد

چقدر پیکر او گرم و التهابی بود

به چشمهاش نمی شد نگا کنی از بس

اَ حرص شیوه ی چشمای او عتابی بود

به هر طریق مخش رو تیلیت کردم من

به شیوه ای که  سخن گفتن کتابی بود

سلام خانم ! اطلاقی ام *! شما ؟ و اون

که خب به قول خودش مریم ترابی بود.

* نمیدونم با فامیلی چه کرده اند

                                                        علی رضا اطلاقی

دموکراسی...

مردی نشسته بود تو یک ماشین پراید

با پوزه ای دراز و دماغی در آفساید

با موی وزوزی بلندی که بافته

مانند رودگولیت به رسم آپارتاید

یک خانم جوان و ... پلاستیک دسته دار

حاوی قند و چایی و صابون و پودر تاید-

در انتظار تاکسی ایستاده  بود و بعد

مردی که بود داخل اون ماشین پراید

استارت زد سریع و سپس گازشو گرفت

آمد جلوی خانم و پرسید که : میاید ؟؟

خانم محل نذاشت بهش ،  مرد بوق زد

دید ،دید، دیرید، دیرید، دی ری دید، دید، دارای، داراید

هر جا برید مملو اَ این اتفاق هاست

سال هزار و سیصد و هشتاد را بپاید

                                                                                 علی رضا اطلاقی